اینجا آفتاب با احتیاط میتابد، مهتاب با احتیاط تر

بار دومِ که میرم پیشش مثل دفه ی قبل دائماً داره سعی میکنه با اون هوش در حد جلبکش منو بپیچونه و به خیال خودش حرف از زیر زبون من بکشه بیرون !

چادریِ، یک مقنعه خیلی بلند هم سرشه که چونه داره و از بالا تا نصفه های پیشونی و از قسمت چونه تا نزدیکای لب رو پوشونده، هر دفه آبدارچی میاد که چای بیاره چادرشو جمع میکنه و محکم میگیره و روش هم بر میگردونه که نگاهش با نگاه پیرمرد خدماتی تلاقی نکنه! پشونیش چندتا چین و چروک برداشته کنار لبها و زیر چشماش هم، بنظرم بیشتر از 35 داره ولی اصلاح نکرده! یعنی ازدواج نکرده...

معنی خیلی حرفامو نمی فهمه، در مورد بعضی نگاه های مردونه که حرف میزنم در مورد شوخی های غیرمتعارف که بهش می گم اصلاً سر در نمیاره، بعضی از کلمات در باب روابط تابحال اصلاً به گوشش نخورده، وقتی معنیاشونو براش توضیح میدم و دیکتشو میگم که رو برگه بنویسه و مستنداتشو تهیه کنه احساس احمق بودن بهم دست میده فکر میکنم ماهرانه سرکارم گذاشته، باز یادم میاد یک کلمه ای که از دفه پیش نفهمیده بود تا ایندفه همینطور ذهنشو مشغول کرده  و بجای سلام ازم معنی اونو پرسید ...

معنی واقعی آفتاب مهتاب ندیده رو دارم کم کم درک میکنم...

ادمه میدم به ترفندهای بچه گانش تو دلم میخندم، به موقعیت شغلیش نگاه میکنم، چه آدم ساده ای برای این شغل ....

دوباره پیرمرد میاد دوباره چادرشو محکم جمع میکنه، روشو برمیگردونه ...

با خودم فکر می کنم چی از زندگی فهمیده ؟